Οι εκφυλιστικές-δυστροφικές ασθένειες της σπονδυλικής στήλης είναι ένα είδος ανθρώπινης πληρωμής για να περπατάτε σε όρθια θέση. Είναι γνωστό ότι άλλα θηλαστικά δεν πάσχουν από οστεοχόνδρωση επειδή η σπονδυλική τους στήλη είναι οριζόντια στην επιφάνεια της γης. Τα κατακόρυφα φορτία όταν περπατάτε οδηγούν στη σταδιακή καταστροφή του ιστού χόνδρου των μεσοσπονδύλιων δίσκων και συμβάλλουν στη μετατόπιση των σπονδύλων σε επικίνδυνη θέση.
Στην περιοχή του θώρακα, τέτοιες διεργασίες εμφανίζονται λιγότερο συχνά από ότι στον ιερό και τον τράχηλο, αλλά αυτό δεν μειώνει τον κίνδυνο αυτής της νόσου. Αυτό το άρθρο εξετάζει σε βάθος τα προβλήματα των συμπτωμάτων και τη θεραπεία για την οστεοχόνδρωση της περιοχής του θώρακα, καθώς και ερωτήσεις σχετικά με τον τρόπο πρόληψης αυτής της ασθένειας.
Χαρακτηριστικά της θωρακικής οστεοχόνδρωσης
Η θωρακική σπονδυλική στήλη χαρακτηρίζεται από κακή κινητικότητα, η οποία μειώνει την πιθανότητα εκφυλιστικών διεργασιών σε αυτήν την περιοχή. Ωστόσο, τα περιστατικά αυτής της νόσου καταγράφονται τακτικά από ορθοπεδικούς και τραυματιστές σε εκπροσώπους διαφορετικών ηλικιακών ομάδων.
Τις τελευταίες δεκαετίες, η συχνότητα εμφάνισης οστεοχόνδρωσης αυξήθηκε σταθερά στις πολιτισμένες χώρες. Οι γιατροί πιστεύουν ότι οι κύριοι λόγοι αυτής της τάσης είναι ένας ανενεργός τρόπος ζωής, η κακή διατροφή και το γενικό περιβαλλοντικό υπόβαθρο στον πλανήτη.
Οι γυναίκες έχουν 2-3 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από θωρακική οστεοχόνδρωση σε σχέση με τους άνδρες. Αυτό οφείλεται στις ιδιαιτερότητες της γυναικείας ανατομίας και της φυσιολογίας. Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν είναι: ο τοκετός, το περπάτημα στα τακούνια, η γενική αδυναμία της συσκευής μυϊκού συνδέσμου στις γυναίκες.
Και στα δύο φύλα, η οστεοχόνδρωση της περιοχής του θώρακα προκαλεί οδυνηρά συμπτώματα και μειώνει το εύρος κίνησης. Η εξέλιξη της παθολογίας είναι γεμάτη με συμπίεση των νευρικών απολήξεων, η οποία αναπόφευκτα επηρεάζει την κατάσταση των εσωτερικών οργάνων. Οι πιο προχωρημένες περιπτώσεις της νόσου συχνά συνοδεύονται από διαταραχές στην εργασία των αιμοφόρων αγγείων και της καρδιάς, καθώς και από δυσκολία στην αναπνοή.
Ανατομικά, 12 θωρακικοί σπόνδυλοι συνδέονται με τα πλευρά και το στέρνο για να σχηματίσουν μια ισχυρή και ανενεργή δομή πλαισίου που προστατεύει τα εσωτερικά όργανα από μηχανική καταπόνηση. Στα αρχικά στάδια, η ασθένεια σχεδόν δεν προκαλεί σοβαρά συμπτώματα, αλλά στα μεταγενέστερα στάδια οι εκδηλώσεις της παθολογίας είναι τόσο διαφορετικές που μερικές φορές αποτρέπει την ακριβή διάγνωση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η οστεοχόνδρωση αναφέρεται συχνά ως «ασθένεια χαμαιλέοντα».
Οι πιο συχνές αιτίες της οστεοχόνδρωσης του θώρακα είναι τραύμα, αδυναμία του μυϊκού συστήματος, σωματική αδράνεια, μεταβολικές διαταραχές, υπερβολικό στρες στην πλάτη και γενετική προδιάθεση. Η ασθένεια αναπτύσσεται σταδιακά, η οποία, αφενός, καθιστά δυνατή την έγκαιρη έναρξη της θεραπείας και τη διακοπή εκφυλιστικών διαδικασιών, από την άλλη πλευρά, αποτρέπει την έγκαιρη ανίχνευση παθολογιών.
Στάδια ασθενειών
Οι γιατροί ταξινομούν την οστεοχόνδρωση της θωρακικής κοιλότητας σύμφωνα με τα στάδια ανάπτυξης:
Στάδιο 1.Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι χάνουν τις ελαστικές τους ιδιότητες, μειώνονται σε μέγεθος, αλλά δεν έχουν ακόμη απομακρυνθεί από την ανατομική τους θέση.
Στάδιο 2.Το ύψος των μεσοσπονδύλιων δίσκων συνεχίζει να μειώνεται και η ίδια η σπονδυλική στήλη χάνει τη σταθερότητά της. Οι ρωγμές σχηματίζονται στον δακτυλιοειδή χώρο, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι αλλάζουν και ασκούν πίεση στα νευρικά άκρα, τα αιμοφόρα αγγεία και τους μυς. Το δεύτερο στάδιο χαρακτηρίζεται από σοβαρό πόνο στην πλάτη και νευρολογικά συμπτώματα.
Στάδιο 3.Οι εκφυλιστικές διεργασίες μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη προεξοχών και καταγμάτων του ινώδους δακτυλίου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, διαγιγνώσκονται δίσκοι. Οι δίσκοι χάνουν τις ιδιότητές τους απόσβεσης και δεν εκπληρώνουν πλέον τις σωστές ανατομικές λειτουργίες. Οι ίδιοι οι σπόνδυλοι υποφέρουν από επικίνδυνη ανάπτυξη των οστών - ενώνονται, καταρρέουν και σχηματίζουν οστεοφύτα.
Εκτός από τον σκληρό ιστό, επηρεάζονται επίσης οι μύες, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες. Οι μύες είναι μπλοκαρισμένοι, εμφανίζονται σπασμωδικά φαινόμενα. Το σώμα προσπαθεί να ακινητοποιήσει την πληγείσα περιοχή όσο το δυνατόν περισσότερο για να ανακουφίσει τον πόνο - αυτό οδηγεί σε μυϊκή υπερφόρτωση και ατροφία.
Συμπτώματα οστεοχονδρωσίας του μαστού
Όπως ήδη αναφέρθηκε, η θωρακική οστεοχόνδρωση εκδηλώνεται ασθενώς ή καθόλου στο αρχικό στάδιο. Καθώς εξελίσσεται η παθολογία, εμφανίζεται περιοδικός πόνος μεταξύ των ωμοπλάτων: τα συμπτώματα εντείνονται μετά από σωματική δραστηριότητα ή, αντίθετα, μετά από παρατεταμένη ανάπαυση. Συχνά, ο πόνος ενοχλεί τους ασθενείς το πρωί αφού ξυπνήσουν και υποχωρήσει εντός μιας ώρας. Μερικές φορές ο πόνος κινείται κατά μήκος του μεσοπλεύριου νεύρου και ακτινοβολεί στο στήθος όταν βήχετε, φτερνίζετε ή τρέχετε.
Τυπικοί χαρακτήρες
Σε 2-3 στάδια, το πιο ενδεικτικό σύμπτωμα της οστεοχόνδρωσης της περιοχής του θώρακα είναι ο συνεχής πόνος στην ενδοκαψική ζώνη. Ο πόνος στο στήθος είναι επίσης πολύ τυπικός: οι αισθήσεις μοιάζουν με επίθεση στηθάγχης με στεφανιαία νόσο ή καρδιακή ανεπάρκεια.
Η ομοιότητα των συμπτωμάτων με τις καρδιακές παθήσεις είναι μια αρκετά κοινή αιτία εσφαλμένης διάγνωσης. Ωστόσο, είναι αρκετά εύκολο να διακρίνουμε τον πόνο από εκφυλιστικές διεργασίες στη σπονδυλική στήλη από τα καρδιακά συμπτώματα: νιτρογλυκερίνη και παρόμοια φάρμακα που σταματούν τις κρίσεις στηθάγχης με οστεοχόνδρωση σε καμία περίπτωση δεν ανακουφίζουν την κατάσταση του ασθενούς.
Άλλα χαρακτηριστικά συμπτώματα της θωρακικής οστεοχόνδρωσης:
- Σκληρότητα των μυών του κορμού κατά την βαθιά αναπνοή (ραχαλία) - σαν να συμπιέζονταν το σώμα με ένα ελαστικό.
- Dorsago - οξύς πόνος στο στήθος (που ονομάζεται "θωρακικός οσφυαλγία").
- αίσθηση χτυπήματος και μούδιασμα στα χέρια (παρουσία ριζοσπαστικού συνδρόμου).
- Διακοπικός πόνος κατά το περπάτημα και κατά τη διάρκεια σωματικής δραστηριότητας (μεσοπλευρική νευραλγία): Όταν τα νευρικά άκρα φλεγμονώνονται, ο πόνος γίνεται σταθερός.
- κράμπες στο στήθος;
- Πόνος όταν σηκώνετε τα χέρια, γυρίζετε το πάνω μέρος του σώματος και αναπνέετε.
Τα στάδια της νόσου επηρεάζουν άμεσα την ένταση των συμπτωμάτων. Για ασθενείς στο πρόγραμμα θεραπείας, είναι σημαντικό να μην απαλλαγείτε από τον πόνο με φάρμακα και μη συμβατικές μεθόδους (αναλγητικά, αντισπασμωδικά, διάφορες αλοιφές, συμπιέσεις και θερμαντικά ταμπόν), αλλά να επισκεφθείτε την κλινική και να μάθετε την αιτία του πόνου από γιατρό. Η αυτοθεραπεία για την οστεοχόνδρωση είναι σπάνια αποτελεσματική και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και επιδεινώνει την ασθένεια.
Σπάνια συμπτώματα
Η οστεοχόνδρωση της θωρακικής ζώνης συχνά μεταμφιέζεται ως μια άλλη παθολογία που προκαλεί τα συμπτώματά της. Αυτό καθιστά τη διάγνωση δύσκολη και συχνά είναι η αιτία της ανεπαρκούς θεραπείας.
Οι άτυπες εκδηλώσεις της νόσου είναι πολύ διαφορετικές:
- σημάδια ισχαιμίας, καρδιακής προσβολής, καρδιακής προσβολής (EKG ή άλλες εξετάσεις πρέπει να γίνονται για διαφορική διάγνωση).
- Πόνος που θυμίζει ασθένειες του μαστού στις γυναίκες: για να αποκλείσετε την παρουσία νεοπλασμάτων, θα πρέπει να εξεταστείτε από έναν μαστολόγο.
- πόνος που θυμίζει γαστρίτιδα, κολίτιδα, γαστρικό ή εντερικό έλκος, ηπατίτιδα - για τον αποκλεισμό αυτών των ασθενειών, συνταγογραφείται διάγνωση από γαστρεντερολόγο.
- Πόνος παροξυσμικής ζώνης που αντιστοιχεί σε νεφρικό κολικό ή άλλες ασθένειες του ουροποιητικού συστήματος.
Είναι επίσης πιθανές διαταραχές των ούρων και διαταραχές του αναπαραγωγικού συστήματος. Οι γυναίκες έχουν ανοργασία, επώδυνη και βαριά εμμηνόρροια (μηννορραγία) και μερικές φορές υπογονιμότητα. Οι άνδρες πάσχουν από στυτική δυσλειτουργία. Οι γιατροί δεν καταφέρνουν πάντα να βρουν την πραγματική αιτία αυτών των παθολογιών, και ως εκ τούτου η θεραπεία των αναπαραγωγικών ασθενειών δεν δίνει θετική δυναμική.
Μερικές φορές παρατηρείται αύξηση της πίεσης, πονόδοντος και πονοκέφαλος, διαταραχές του ύπνου και εμβοές στην οστεοχόνδρωση στην περιοχή του θώρακα. Οι ψυχοκινητικές διαταραχές δεν αποκλείονται - ευερεθιστότητα, κατάθλιψη, δακρύρροια, άγχος.
Διαγνωστικά, θεραπεία και πρόληψη
Εξωτερικές εξετάσεις, ψηλάφηση και έλεγχοι κίνησης γίνονται για τον εντοπισμό της νόσου. Είναι σημαντικό να ενημερώσετε τον ασθενή λεπτομερώς για τη διάρκεια των συμπτωμάτων, τη φύση τους και τις συνοδευτικές εκδηλώσεις της νόσου.
Απαιτούνται οι ακόλουθες διαδικασίες:
- Ακτινογραφία της σπονδυλικής στήλης;
- MRI, αξονική τομογραφία και υπερηχογράφημα της κοιλιακής κοιλότητας (εάν είναι απαραίτητο).
- εξετάσεις αίματος και ούρων;
- μυελογραφία;
- EKG (για να αποκλειστεί η καρδιακή νόσος).
Μετά τη διάγνωση, θα αναπτυχθεί θεραπευτικό σχήμα. Δεν υπάρχει ενιαίο πρωτόκολλο για τη θεραπεία της οστεοχόνδρωσης: οι διαδικασίες ευεξίας εξαρτώνται από την κατάσταση του ασθενούς, την ηλικία, τη φυσική κατάσταση και την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι η ελαχιστοποίηση των συνεπειών των εκφυλιστικών διεργασιών στον ιστό του χόνδρου και η πρόληψη της ανάπτυξης επιπλοκών. Η θεραπεία είναι συνήθως εξωτερικά ασθενών, εκτός από ιδιαίτερα σοβαρές κλινικές καταστάσεις. Συνήθως ασκείται συντηρητική θεραπεία.
Φάρμακα
Τα φάρμακα συνταγογραφούνται μόνο για σύνδρομο σοβαρού πόνου και φλεγμονώδεις διαδικασίες. Είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείτε φάρμακα με τη μορφή εξωτερικών αλοιφών, λιγότερο συχνά συνταγογραφούνται δισκία, ενδομυϊκές ή επισκληρίδιες ενέσεις.
Οι πιο πρόσφατοι τύποι φαρμάκων:
- αναλγητικά;
- αντιφλεγμονώδη φάρμακα;
- μυοχαλαρωτικά και αντισπασμωδικά;
- σύμπλοκα βιταμινών;
- στεροειδή.
Οι έμπειροι θεραπευτές δεν θα προσφέρουν ποτέ καθαρή φαρμακευτική θεραπεία. Μόλις υποχωρήσει ο πόνος και η φλεγμονή, το φάρμακο σταματά.
Φυσιοθεραπεία, θεραπεία άσκησης, μασάζ
Αυτές οι μέθοδοι διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη θεραπεία εκφυλιστικών ασθενειών της θωρακικής σπονδυλικής στήλης. Αυτές οι τεχνικές εξαλείφουν τον πόνο, ενισχύουν τους συνδέσμους και τους μύες, αποκαθιστούν την κυκλοφορία του αίματος και τις μεταβολικές διεργασίες και τους διεγείρουν.
Δημοφιλείς φυσικοθεραπευτικές μέθοδοι:
- μαγνητοθεραπεία;
- ηλεκτρο- και φωνοφόρηση;
- έκθεση λέιζερ;
- θεραπεία με πολλαπλασιασμό;
- θεραπεία υπερήχων;
- εφαρμογές παραφίνης;
- Κινέζικο Kinesio;
- θεραπεία λάσπης;
- βαλνοθεραπεία;
- υποθερμία;
- Hirudotherapy, θεραπεία με δηλητήριο μελισσών.
Το κύριο πλεονέκτημα της φυσικοθεραπείας είναι η ασφάλειά του. Οι διαδικασίες μπορούν να συνταγογραφούνται σε οποιαδήποτε ηλικία με σχεδόν οποιαδήποτε ταυτόχρονη νόσο. Ένας ξεχωριστός τομέας της φυσικοθεραπείας είναι η ρεφλεξολογία (βελονισμός). Η μέθοδος είναι αποτελεσματική, αλλά απαιτεί την παρουσία ενός επαγγελματία ειδικού.
Η φυσιοθεραπεία είναι ένα υποχρεωτικό στάδιο στη θεραπεία της θωρακικής οστεοχόνδρωσης. Η γυμναστική ενισχύει τη μυϊκή συσκευή, αποκαθιστά την κανονική ανατομική θέση των σπονδυλικών δομών, μειώνει την πίεση στις απολήξεις των νεύρων και αποτρέπει την ανάπτυξη προεξοχών και κήπων των μεσοσπονδύλιων δίσκων.
Οι σύνθετες ασκήσεις πρέπει να πραγματοποιούνται τακτικά και για μεγάλο χρονικό διάστημα - μόνο σε αυτήν την περίπτωση επιτυγχάνουν αξιοσημείωτο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Στην ιδανική περίπτωση, οι συνεδρίες πρέπει να διεξάγονται υπό την καθοδήγηση εκπαιδευτή, καθώς οποιαδήποτε εσφαλμένη κίνηση μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό και πόνο.
Το μασάζ (εφέ χειροκίνητου και υλικού) έχει τα ίδια θεραπευτικά καθήκοντα με τη θεραπεία άσκησης: μείωση του πόνου, βελτίωση της ροής του αίματος, ενίσχυση των μυών. Εκτός από τον αντίκτυπο με τα χέρια ενός ειδικού, ασκούν τη χρήση συσκευών μασάζ, εφαρμογών και ορθοπεδικού εξοπλισμού.
Ριζική θεραπεία
Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, η οστεοχόνδρωση του μαστού καταφεύγεται σε σύγχρονες ιατρικές εγκαταστάσεις - εάν υπάρχει κίνδυνος τσίμπημα του νωτιαίου μυελού ή επικίνδυνων προεξοχών και κήπων. Η χειρουργική επέμβαση της σπονδυλικής στήλης είναι πάντα ένας πρόσθετος κίνδυνος, επομένως οι παρεμβάσεις σπάνια πραγματοποιούνται και μόνο από έμπειρους χειρουργούς.
Πρόληψη
Η πρόληψη των ασθενειών είναι πολύ πιο εύκολη από τη μακροχρόνια θεραπεία (και μερικές φορές τη διά βίου θεραπεία). Δυστυχώς, η σύγχρονη ιατρική δεν μπορεί να αντιστρέψει τις εκφυλιστικές διαδικασίες, αλλά να ελαχιστοποιήσει μόνο τις συνέπειες της παθολογίας και να εξαλείψει τα οξέα συμπτώματα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πρόληψη της οστεοχόνδρωσης πρέπει να αντιμετωπιστεί από την παιδική ηλικία. Η ανάπτυξη της νόσου παρεμποδίζεται από: σωστή στάση του σώματος, ισορροπημένη διατροφή, σωστή εναλλαγή της σωματικής δραστηριότητας και ανάπαυση, ύπνος σε ένα άνετο κρεβάτι. Η έγκαιρη διάγνωση της νόσου και η αυστηρή εφαρμογή των συστάσεων του γιατρού παίζουν θετικό ρόλο.