αρθροπάθεια

Η οστεοαρθρίτιδα (οστεοαρθρίτιδα, παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα) είναι μια διαδικασία αργού εκφυλισμού και καταστροφής του χόνδρου στην άρθρωση. Τα αρθρικά άκρα των οστών παραμορφώνονται και αναπτύσσονται και ο περιαρθρικός ιστός φλεγμονώνεται. Η γενική διάγνωση της «οστεοαρθρίτιδας» αναφέρεται σε μια ομάδα ασθενειών που είναι παρόμοια στα συμπτώματα αλλά διαφέρουν ως προς την προέλευσή τους. Η άρθρωση -η προσβεβλημένη περιοχή- αποτελείται από αρθρικές επιφάνειες καλυμμένες με ιστό χόνδρου, κοιλότητα με αρθρικό υγρό, αρθρικό υμένα και μια αρθρική κάψουλα Όταν η νόσος εξελίσσεται, χάνει την κινητικότητά της και ο ασθενής αισθάνεται πόνο λόγω φλεγμονωδών διεργασιών.

αιτίες

Η οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων εμφανίζεται λόγω της ασυμφωνίας μεταξύ του φορτίου και των δυνατοτήτων του σώματος. Η ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών, η παχυσαρκία, η βαριά σωματική εργασία ακόμα και η άσκηση μπορεί να οδηγήσουν σε αυτό.

Παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη της νόσου:

• γενετική, κληρονομική προδιάθεση.
• ηλικία άνω των 40 ετών·
• παχυσαρκία, υπέρβαρο?
• καθιστική εργασία, παθητικός τρόπος ζωής.
• σκληρή δουλειά, εργασία που απαιτεί συνεχή σωματική δραστηριότητα.
• φλεγμονώδεις ασθένειες?
• συγγενείς ασθένειες των αρθρώσεων (δυσπλασία).
• τραυματισμοί, πληγές?
• Δυσλειτουργία του σώματος (κακή κυκλοφορία του αίματος, ανισορροπία ορμονών, μικροστοιχεία).

Η ασθένεια μπορεί να είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής. Τα αίτια της πρωτοπαθούς οστεοαρθρίτιδας δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητά. Οι γιατροί πιστεύουν ότι αναπτύσσεται παρουσία γενετικών παραγόντων (προδιάθεση) και εξωτερικών δυσμενών συνθηκών.

Η δευτερογενής αρθροπάθεια εμφανίζεται στο πλαίσιο φλεγμονωδών ασθενειών, δυσπλασίας και ως αποτέλεσμα τραυματισμών, συμπεριλαμβανομένων των επαγγελματικών.

Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων και οι αθλητές έχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν τη νόσο. Σε κίνδυνο κινδυνεύουν και εκπρόσωποι των τεχνών: χορευτές (ιδιαίτερα μπαλαρίνες), πιανίστες. Η οστεοαρθρίτιδα των καρπών και των δακτύλων επηρεάζει συχνότερα άτομα των οποίων η εργασία απαιτεί λεπτές κινητικές δεξιότητες: μηχανικούς, μηχανικούς και πιανίστες. Η «επαγγελματική» οστεοαρθρίτιδα που προκαλείται από το άγχος εντοπίζεται στα γόνατα, τις κλείδες και τους αγκώνες. Οι οδηγοί, οι ζωγράφοι και οι ανθρακωρύχοι υποφέρουν από αρθρώσεις αγκώνων και ώμων. Το αδύναμο σημείο των μπαλαρινών είναι ο αστράγαλος. Ανάλογα με το είδος της αθλητικής δραστηριότητας, είναι επίσης πιο συχνοί σε αθλητές Τραυματισμοί στον αστράγαλο και σε άλλες αρθρώσεις των χεριών και των ποδιών Για παράδειγμα, ένας αθλητής του τένις διατρέχει υψηλό κίνδυνο παθήσεων των αρθρώσεων του ώμου και του αγκώνα.

Παθογένεση

Οι δομικές αλλαγές στον χόνδρο συμβαίνουν λόγω ανισορροπίας μεταξύ της διάσπασης και της επισκευής των ιστών. Το κολλαγόνο και οι πρωτεογλυκάνες «ξεπλένονται» σταδιακά από το σώμα και δεν παρέχονται νέα θρεπτικά συστατικά Ο ιστός του χόνδρου χάνει την ελαστικότητά του, γίνεται μαλακός και δεν αντέχει πλέον το στρες.

Ανεξάρτητα από την τοποθεσία και την αιτία, η ασθένεια εξελίσσεται με τον ίδιο τρόπο. Σταδιακά, ο χόνδρος καταστρέφεται εντελώς, τα άκρα των οστών «τριβούν» μεταξύ τους. Ο ασθενής αισθάνεται πόνο, η ένταση του οποίου αυξάνεται ανάλογα με το στάδιο. Η κινητικότητα της άρθρωσης σταδιακά μειώνεται, οι κινήσεις του ασθενούς περιορίζονται.

p>

ταξινόμηση

Οι ορθοπεδικοί χρησιμοποιούν την ταξινόμηση που διατύπωσε ο καθηγητής το 1961:

• Στάδιο Ι. Το οστό γίνεται πιο πυκνό, ο χώρος της άρθρωσης στενεύει ελαφρά. Δυσφορία κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας που εξαφανίζεται μετά την ανάπαυση.
• Στάδιο ΙΙ. Ο χώρος της άρθρωσης στενεύει αισθητά, οι άκρες των οστών μεγαλώνουν και ο συνδετικός ιστός γίνεται πιο πυκνός. Ο πόνος γίνεται σταθερός, οι μύες υπερτροφίζονται, η άρθρωση είναι πολύ λιγότερο κινητή, εμφανίζονται συγκεκριμένα συμπτώματα στο σημείο.
• Στάδιο III. Ο χώρος της άρθρωσης είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος, η ανάπτυξη των οστών είναι μεγάλη και η καταστροφή του οστού κάτω από τον χόνδρο είναι πιθανή. Η άρθρωση είναι εντελώς παραμορφωμένη και ακίνητη. Ανάλογα με τον τύπο και τη θέση της νόσου, είναι δυνατός ο οξύς ή επίμονος πόνος.

Ανάλογα με τη θέση και τη μορφή της νόσου, τα συμπτώματα, η ταχύτητα ανάπτυξης και οι μέθοδοι θεραπείας ποικίλλουν.

σχηματίζω

Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από χρόνια πορεία, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε οξεία μορφή.

Εάν η ασθένεια εξαπλωθεί σε πολλές αρθρώσεις (π. χ. δάχτυλα), ονομάζεται γενικευμένη ασθένεια.

Ανατομικά σχήματα:

• Παραμόρφωση (οστεοάρθρωση). Οδηγεί στην ανάπτυξη των οστών.
• ακάλυπτος. Καταστρέφει τους μεσοσπονδύλιους δίσκους και τον μεσοσπονδύλιο ιστό στην περιοχή του λαιμού.
• μετατραυματικό. Αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα τραύματος, τραυματισμού.
• ρευματώδης. Αυτοάνοσο νόσημα, φλεγμονή του συνδετικού ιστού. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα προηγούμενης αρθρίτιδας.
• Ψωρίαση. Αναπτύσσεται στο φόντο της ψωριασικής αρθρίτιδας.

Τοπικοποιήσεις

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια ασθένεια που επηρεάζει τις αρθρώσεις σε όλο το σώμα.

ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗ ΣΤΗΛΗ. Τα αίτια μπορεί να είναι αυτοάνοσα νοσήματα, παθήσεις της πλάτης, αυξημένο στρες, τραυματισμοί, έλλειψη μικροστοιχείων, ορμονική ανισορροπία.

Τοπικές ρυθμίσεις:

• Κόκκυξ;
• οσφυϊκή περιοχή?
• θωρακική σπονδυλική στήλη?
• Περιοχή λαιμού

Πόδια. Τα γόνατα και οι αστραγάλοι είναι πιο επιρρεπή στην οστεοαρθρίτιδα. Οι λόγοι είναι τραυματισμοί, υπερβολικό βάρος, λανθασμένα, υπερβολικά φορτία. Τύποι εντοπισμού:

• γονάρθρωση - γόνατο?
• επιγονατιδομηριαία – μηριαίο και επιγονατίδα.
• Αστράγαλος;
• αστραπιαία άρθρωση?
• Πόδια και δάχτυλα.

Χέρια. Οι τραυματισμοί στα χέρια και τα δάχτυλα είναι πιο συχνοί και στις περισσότερες περιπτώσεις σχετίζονται με επαγγελματικές δραστηριότητες, τραυματισμούς, σχετιζόμενες με την ηλικία και ορμονικές αλλαγές. Επιπλέον, η νόσος εντοπίζεται στις αρθρώσεις του ώμου, του καρπού και του αγκώνα.

Κορμός σώματος. Η εντόπιση στον κορμό είναι λιγότερο συχνή σε σύγκριση με την αρθροπάθεια των άκρων. Οι βλάβες συνδέονται με επαγγελματική δραστηριότητα και καθιστική ζωή (στασιμότητα).

Τύποι εντοπισμού:

• κλείδα. Τα «κλικ» και ο πόνος γίνονται αισθητά κατά την κίνηση. Διατρέχουν κίνδυνο οι αθλητές που ασχολούνται με την άρση βαρών και το στρατιωτικό προσωπικό λόγω πιθανών τραυματισμών.
• Αρθρώσεις ισχίου (κοξάρθρωση). Η ασθένεια εκδηλώνεται με πόνο στη βουβωνική χώρα.

Head>. Μερικές φορές οδοντικά προβλήματα, διαταραχές του αυτόνομου συστήματος ακόμα και απώλεια ακοής οφείλονται σε βλάβη της κροταφογναθικής άρθρωσης. Το πρήξιμο διαταράσσει τη συμμετρία του προσώπου, μπορεί να επηρεάσει το αυτί και να προκαλέσει πονοκεφάλους.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της νόσου εξαρτώνται από τη θέση της. Κοινές εκδηλώσεις όλων των τύπων είναι:

• Πόνος στην πληγείσα περιοχή. Στα πρώτα στάδια – κατά την κίνηση, στην εργασία, στα τελευταία στάδια – σε ηρεμία.
• Φλεγμονή, πρήξιμο. Ο περιαρθρικός ιστός διογκώνεται, το δέρμα γίνεται κόκκινο.
• «Κλικ», θόρυβοι τσακίσματος Κατά την κίνηση, ακούγονται χαρακτηριστικοί θόρυβοι.
• Δυσκολία στην κίνηση. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, η κινητικότητα της πληγείσας περιοχής μειώνεται.
• αντίδραση στο κρύο. Πολλοί τύποι οστεοαρθρίτιδας χαρακτηρίζονται από επιδείνωση σε βροχερό και κρύο καιρό.

Οι παροξύνσεις της νόσου συνοδεύονται από γενική εξασθένηση της υγείας. Λόγω ιογενών ασθενειών και αυξημένου στρες, παίρνει οξεία μορφή και αναπτύσσεται πολλές φορές πιο γρήγορα. Κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης, τα συμπτώματα, ιδιαίτερα ο πόνος, αυξάνονται. Είναι δύσκολο για τον ασθενή να κινηθεί, μέχρι την πλήρη απώλεια κινητικότητας και να εκτελέσει κανονική εργασία.

Πιθανές επιπλοκές

Ο κύριος κίνδυνος είναι η απώλεια της κινητικότητας της άρθρωσης και η παραμόρφωσή της, που καθιστά αδύνατη την ανάρρωση. Η μετατόπιση του άξονα διαταράσσει τη στάση και η φιγούρα χάνει τη συμμετρία. Πιθανή αυξημένη πίεση στα εσωτερικά όργανα, μετατόπισή τους, συμπίεση. Παρουσιάζονται ταυτόχρονες ασθένειες και βλάβες των συστημάτων του σώματος. Για παράδειγμα, με την αρθροπάθεια του κόκκυγα στις γυναίκες, είναι πιθανές γυναικολογικές επιπλοκές και η αρθροπάθεια της κροταφογναθικής άρθρωσης ή της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης οδηγεί σε διαταραχές του αυτόνομου συστήματος: ζάλη, διαταραχές ύπνου. Ένας ασθενής με οστεοαρθρίτιδα μπορεί να γίνει ανάπηρος.

διάγνωση

Για τη διάγνωση πραγματοποιείται μια ολοκληρωμένη εξέταση:

• πάρε αναμνησία?
• Ακτινογραφία σε πολλαπλές προβολές.
• MRI και CT για τον αποκλεισμό όγκων και τη δημιουργία τρισδιάστατης εικόνας.
• Εξετάσεις αίματος και ούρων για τον αποκλεισμό συννοσηροτήτων και την αξιολόγηση της γενικής υγείας.

Ανάλογα με την αιτία της νόσου, ο ασθενής παραπέμπεται σε ρευματολόγο, τραυματολόγο, χειρουργό ή ορθοπεδικό.

Θεραπεία

Το στάδιο Ι της νόσου αντιμετωπίζεται καλύτερα. Οι ασθενείς σταδίου ΙΙ μπορούν να αναμένουν μακροχρόνια ανακούφιση από την καταστροφή των οστών. Το στάδιο ΙΙΙ απαιτεί τις περισσότερες φορές χειρουργική επέμβαση.

Συντηρητική (μη χειρουργική) θεραπεία:

• Φυσικοθεραπεία, χρήση ορθώσεων, ραβδιών, πατερίτσες για ανακούφιση. Εξάλειψη συνοδευτικών και επιπλοκών παραγόντων (π. χ. απώλεια βάρους, άγχος, αλλαγή στη δραστηριότητα).
• Λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Οι εκλεκτικοί αναστολείς COX-2 είναι οι πιο αποτελεσματικοί. Χονδροπροστατευτικά και άτυπα αντικαταθλιπτικά συνταγογραφούνται ως βοηθήματα.
• ενδοαρθρικές ενέσεις γλυκοκορτικοειδών ορμονών για την ανακούφιση του έντονου πόνου και της φλεγμονής.

Χειρουργικές μέθοδοι:

• Αρθροσκόπηση – εσωτερική εξέταση της άρθρωσης και αφαίρεση θραυσμάτων χόνδρου.
• Αρθροπλαστική – εμφύτευση τεχνητού χόνδρου.
• Οστεοτομία – αφαίρεση ή ανατομή οστικού ιστού.
• Χονδροπλαστική - αποκατάσταση του χόνδρου;
• Αρθρόδεση – τεχνητή ακινητοποίηση μιας άρθρωσης (συνήθως του αστραγάλου).
• Ενδοπροσθετική – αφαίρεση και αντικατάσταση κατεστραμμένων αρθρώσεων με τεχνητές.

Η βασική θεραπεία σάς επιτρέπει να σταματήσετε την ασθένεια ακόμη και σε μεταγενέστερο στάδιο. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις, είναι δυνατή η αποκατάσταση της κινητικότητας (μετά την αντικατάστασή της με τεχνητή). Ωστόσο, αυτή η μέθοδος είναι αποτελεσματική στον έλεγχο του πόνου. Μετά την επέμβαση απαιτείται αποθεραπεία με φυσιοθεραπεία και φαρμακευτικές μεθόδους.

Πρόγνωση και πρόληψη

Μετά την έναρξη της θεραπείας για την οστεοαρθρίτιδα στα στάδια I και II, υπάρχει μόνιμη βελτίωση: ο πόνος και η φλεγμονή εξαφανίζονται. Σε αυτή την περίπτωση είναι δυνατή η πλήρης ανακούφιση της νόσου ή η μακροχρόνια διατήρησή της.

Κατά τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας σταδίου III, οι βελτιώσεις δεν εμφανίζονται αμέσως. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο πόνος μπορεί να εξαφανιστεί μόνο μετά από χειρουργική επέμβαση. Συχνά η άρθρωση παραμένει ακίνητη ή παραμορφωμένη. Οι ασθενείς με σοβαρές μορφές αρθρώσεων των αρθρώσεων του ισχίου και του γόνατος λαμβάνουν ομάδα αναπηρίας Ι ή ΙΙ.

Έχει αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει αποτελεσματική πρόληψη κατά της οστεοαρθρίτιδας. Ο έλεγχος του βάρους, η ισορροπημένη διατροφή και η μέτρια άσκηση συμβάλλουν στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης της νόσου. Η εξέταση στα πρώτα σημάδια της αρθροπάθειας (ειδικά μετά από τραυματισμούς και μολυσματικές ασθένειες) και η προσεκτική προσοχή στην υγεία σας επιτρέπουν να εντοπίσετε την ασθένεια σε πρώιμο στάδιο.